เมื่อกล่าวถึงประเทศอิตาลีเเล้วหลายคนมักนึกถึงอาหาร วัฒนธรรม สถานที่ท่องเที่ยว และวิถีชีวิตของชาวอิตาลีเป็นส่วนมาก แต่ด้วยกรุงโรมซึ่งเป็นเมืองหลวงของอิตาลีนั้นเคยเป็นใจกลางจักรวรรดิโรมันที่ได้สร้างรากฐานวิทยาการต่างๆ รวมถึงกฎหมาย และมีการปกครองแบบรวมอำนาจ ก่อนที่เมืองหลวงนั้นถูกย้ายเป็นกรุงโรมใหม่ภายใต้ชื่อ คอนสแตนติโนเปิล (Constantinople) โดยจักรพรรดิคอนสแตนตินมหาราช ผู้เทความเชื่อและศรัทธาในพระเยซูคริสต์ หลังจากนั้นพื้นที่แห่งนี้นั้นได้ถูกกลุ่มชาติอื่นเข้าปกครองและเข้าแทรกแซงหลายต่อหลายครั้งแบบรวมอำนาจไว้ที่จุดศูนย์กลาง จากปฎิวัติฝรั่งเศส การปกครองสมัยนโปเลียน ระบบฟาสซิสต์ และพิษสงครามจาก สงครามโลกครั้งที่ 2 กว่าจะมาถึงคำว่า ประชาธิปไตย ได้ หลังจากการได้รับอิสระเสรีภาพนั้น  อิตาลีไม่ต่างจากประเทศเกิดใหม่ ที่ต้องปรับแนวทางการเมืองในรูปแบบประชาธิปไตยไปอย่างช้าๆ ส่งผลต่อการกระจายอำนาจในอิตาลีมากพอตัว จนกระทั่งในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 กระบวนการถ่ายโอนอำนาจและอำนาจในการตัดสินใจของส่วนกลางไปยังส่วนท้องถิ่นนั้นได้เริ่มขึ้น ในปี 1948 ที่อิตาลีได้มีรัฐบาลแห่งสาธารณรัฐ ซึ่งกำหนดหลักการของการสนับสนุนจากส่วนกลางไปสู่ท้องถิ่น อีกทั้งได้มีการกำหนดให้ส่วนท้องถิ่นมีส่วนรับผิดชอบนโยบายสวัสดิการและประโยชน์ต่อประชาชนในด้านต่างๆ ตั้งแต่นั้นมา การกระจายอำนาจในอิตาลีได้พัฒนาและขยายตัวอย่างต่อเนื่องในส่วนท้องถิ่น เช่น การปฏิรูปการบริหารส่วนท้องถิ่นในปี 1970 ที่นำไปสู่ การแบ่งพื้นที่การดูแลระดับการปกครองส่วนท้องถิ่น โดยแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 20 แคว้น แบ่งเป็นแคว้น 15 แคว้น และแคว้นปกครองตนเอง 5 แคว้น ทั้งนี้ส่วนกลางได้ให้ความเป็นอิสระในการบริหารและรับผิดชอบด้านนโยบายต่างๆ รวมถึงการพัฒนาทางเศรษฐกิจ การศึกษา และมีหน้าที่รับผิดชอบในการให้บริการสาธารณะในท้องถิ่น เช่น