สิบเก้ากันยายนของทุกปี นับเป็นความอดสูร้ายแรงในหน้าประวัติศาสตร์การเมืองไทยร่วมสมัย เมื่อ ‘พลเอกเปรม ติณสูลานนท์’ ประธานองคมนตรีในเวลานั้น พาคณะรัฐประหาร นำโดย ‘พลเอก สนธิ บุญรัตนกลิน’ และสมาชิก เข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 และ สมเด็จพระราชินีสิริกิติ์ กลางดึกวันที่ 19 กันยายน 2549 สัญญาณการยึดอำนาจจึงเริ่มขึ้น ย้อนกลับไปก่อนหน้า การเมืองไทยดำเนินมาจนถึงปลายทศวรรษ 2540 การออกมาขับไล่รัฐบาล ไทยรักไทย ของ กลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย ช่วงปลายปี 2548 ถึง 2549 โดยกล่าวหาว่า รัฐบาลมีพฤติกรรมทุจริตคอร์รัปชั่นและหมิ่นสถาบันเบื้องสูง จุดชนวนแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ตั้งเค้าบนฟ้าทะมึน ทักษิณ ชินวัตร ผู้นำรัฐบาลที่เคยชนะเลือกตั้งล้นหลามในปี 2544 และ 2548 ต้องประกาศยุบสภา และจัดให้มีการเลือกตั้งในวันที่ 2 เมษายน 2549 บนการบอยคอตของพรรคการเมืองฝ่ายค้าน นำโดย ประชาธิปัตย์ อย่าไรก็ตาม เพลิงพิโรธของประชาชนกลุ่มหนึ่งที่ต้องการขับไล่รัฐบาลยังลุกโชน เมื่อมีการเรียกร้องนายกพระราชทานฯ หรือ การเสนอให้ใช้มาตรา 7